İşitme Engelli Çocukların Şefkatli Öğretmeni Cabbar Bahçeban

Cabbar Bahçeban bir öğretmendir. İran'daki ilk işitme engelliler anaokulunun kurucusudur. Bahçeban, Ermenistan'ın başkenti Erivan'da doğdu. Ailesinin geçmişi Tebriz'e kadar uzanıyor. Cabbar'ın yeteneği ailesi tarafından geliştirildi. Babası, Şehname'ye ve eski İran edebiyatının hikâyelerine olan ilgisinden dolayı oğlunu da bu yöne çekmiştir. Cabbar'ın annesi de bir şairdi. Cabar, İran kültürü ve edebiyatı alanında adını duyurmadan önce bir süre babasının pastanecilik mesleğine devam etti. 15 yaşında maddi sorunlar nedeniyle sınıftan ve okuldan ayrıldı.

Pastacılığın yanında mimarlık da yapıyordu. Elbette "Nasrettiin Hoca" ve "Leylek" hiciv dergileriyle de ilişkisi vardı ve bu dergilere yazılar yazardı. Erivan'da hapse atıldı. Bunun sebei ise, Müslümanlarla Ermeniler arasındaki dini çatışmalardı. Cabbar Bahçeban'ın kültürel faaliyetleri hapishaneden başladı. Hapishanede haftalık dergi hazırlar ve satış için hapishane dışına gönderirdi.

Bahçeban'ın hapishanedeki dönüşümü

Bahçeban'ın cezaevinden sonra hayatında, davranışlarında ve konuşmasında değişiklikler olduğu görülüyordu. Yakınlarına göre cezaevi onun düşünce ve inançlarında köklü değişikliklere neden olmuştu. Bahçeban'ın hayırseverliği severdi ve hedefi barışa katkı sağlamaktı. Bu iki değeri toplumda yaymak amacıyla aktif olarak kültür ve toplum alanına girmiştir. Toplumu ıslah etme yolunu altyapıdan, eğitimden kadın ve çocuklardan başlattı. Yaldızlı Yaprak veya  ve Bayramçılık (bayram müjdesi) şiirleri çocuklara yönelik ilk eserleriydi.

Bahçheban başlangıçta kendisi için Aciz mahlasını seçti. Soyadı Askarzadeh'di. İran'da öğretmen oldu ve Tebriz şehrinin bir banliyösü olan Marand'da öğretmenlik yaptı. Öğrencilerinin eğitimi ve derslerdeki ilerlemeleri, onun diğer öğretmenlerden farklı olduğunu herkes tarafından anlaşıldı. Marand’ın Ahmediyye Mektebi'nde öğretmenlik yapıyordu. Kararlılığı, zevki ve uzmanlığı onun ilerlemesinin yolunu açtı.

Tebriz'deki anaokulu

Bahçeban, Tebriz'de Etfal Bahçesi (Çocuklar Anaokulu)nu kurdu. Bu nedenle Askarzade olan soyadını Bahçeban olarak değiştirdi. Eğitime olan aşkı onda yenilikler meydana getirmişti. Yetişkinlere öğretmek için kolay alfabe kitabını yazdı. Çocuklar için elinden geleni yaptı. Yeni oyunlar ve el becerileri, şiirler, latifeler ve piyesler yazdı. Onları müzikle tanıştırdı. İşitme engelli çocuklara olan ilgisi daha özeldi.

İşitme engellilere eğitim verme fikri, işitme engelli bir çocuğun anaokuluna gelmesiyle başladı. Hiçbir deneyimi olmadan başladı. İşitme engellilere eğitim vermek için işaret dili alfabeyi icat etti. Bu alfabe seslerin ve harf şekillerinin özelliklerine dayanmaktadır. Tebriz'deki diğer faaliyetleri arasında Öğretmenleri Destekleme Cemiyeti ve Tiyatro Topluluğunun kurulması da vardı. Tebriz'de Öğretmenlerin Hayatı ve Erkek Hala kızı adlı eleştirel oyun piyesleri yazdı ve sahneledi. Bahçeban, Fars Eyaleti Kültür Müdürü’nün daveti üzerine Tebriz'den Şiraz'a gitti ve burada Şiraz Anaokulu'nu kurdu.

Özel Gereksinimli Çocukların Öğretmenlerinin eğitimi

Çocuk hayatlarını konu alan şiir koleksiyonu, Kurt ve Çoban, Yaşlı ve Turp ve Hanım Hazuk, Şiraz'da kaldığı süre boyunca yazdığı eserler arasındadır. Eleştirel oyunları Şiraz'da meşhur oldu. 20. yüzyılda ilköğretimin ilerleyişi, Özel Gereksinimli çocukların eğitimi ve çocuk kültürü ve edebiyatına gösterilen ilgi, Cabbar Bahçeban'ın zevkine, ilgisine, yeteneğine ve sorumluluğuna borçludur. Bahçeban, 1932 yılında Tahran'da İşitme Engilliler İlkokulunu kurdu.

İşitme engelli telefonu veya kemik işitme cihazı Bahçeban'ın icatlarından biridir. Bu işitme cihazı, sesi dişler aracılığıyla işitme merkezine iletir. Bahçeban'ın Alfabe Öğretim Kılavuzu 1935 yılından beri İran'ın ilkokul sınıflarında kullanılıyor. O, dil dergisini kurarak çocuklara yönelik yeni öğretim yöntemini birinci sınıf öğretmenleriyle paylaştı ve özel gereksinimli çocukların öğretmenlerini resmi olarak eğitmeye başladı. Cabbar Bahçeban Nisan 1966da vefat etti.