Ebû Ali Hüseyin bin Abdullah bin Sina

H. 4.Y.yılın sonları ile 5.Y.yılın başları arasında yaşamış olan İbn-i Sina, İran'ın ünlü filozof, hekim ve şairi, aynı zamanda İslam dünyasının en meşhur bilim adamıdır.

Hüccetü'l Hak, Şerefü'I Mülk, Şeyhü'r Reis, İmamu'l Hukema lakaplarıyla Ebû Ali Sina ve İbn-i Sina olarak bilinen Ebû Ali Hüseyin bin Abdullah bin Sina Buhara şehrinde dünyaya geldi. On yaşındayken Kurân, din usulları ve edebiyat eğitimi alan İbn-i Sina

daha sonra fıkhi bilimler, matematik, felsefe ve mantık, geometri ve nücûm eğitimlerini aldı. İIahiyat ve Tabii bilimleri de etrafında bu iki ilimi bilen hoca bulunamayınca tek başına öğrenmeye çalıştı. Hem ayrıca tıpda da epeyce bir maharet kazandı. Henüz onyedi yaşındayken Sâmânî padişahı, Emir Nuh bin Mansur'un hastalığını tedavi etti.

Karşılığında padişahın zengin kütüphanesinden yararlanmaya izin aldı.

İbn-i Sina Gazneviler döneminde şuan Özbekistan topraklarında yer alan Gorganç şehrine gidip Harezmşah Ali bin Memûn'un, sonrasında da onun yerine geçen Harezmşah Memûn bin Muhammed'in nezdinde işe alındı. Bir süre sonra Gorgan valisi olan Emir Şemsü'l Meali Kâbus'un ilgisini çekti ve onun nezdinde çalışması istendi.

Şemsü'l Meali görevden alındıktan sonra İbn-i Sina önce Rey ve Kazvin şehirlerinde bir süre kaldı sonra Hemedan'a gitti ve Deylemî Şemsüddevle'nin vezareti konumuna atandığı için uzun bir süre  bu şehirde kaldı.

Daha sonra İsfahan'a gitti ve bir süreliğine İsfahan valisi, Alâüddevle Kâkûye'nin nezdinde çalıştı. Nihayet Hemedan'a geri dönmekteyken yolda hastalanıp vefat etti.

"Dânişname-i Alâi", "Miracname", tıpla ilgili olan "Kanun", felsefe, matematik, ilahiyat ve tabii bilimlerle ilgil olan "Şefa" ibn-i Sina'nın önemli Farsça eserlerindendir.

İbn-i Sina'nın "Ayniyye" başlıklı kasidesi onun Arap Edebiyatına olan hakimiyetini ortaya koymakla birlikte onun şairlik yeteneğine de sahip olmasının en iyi göstergesidir.

İbn-i Sina Fars Edebiyatında da zevk ve yeteneğini ortaya koymuş ve bu alanda da söz sahibi olmuştur. onun edebi eserindeki üslubunda dikkat çeken önemli noktalar; muğlaklıktan kaçınmiş olması, kurduğu cümlelerin kısalığı ve teklifsiz olmasına hem de söz sanalarını kullanmakta aşırıya kaçmamaya özen göstermiş olmasıdır.

Tolam olarak 65 beyitten oluşan 22 Farsça Kıt'a ve Rübai, İbn-i Sina'ya intisap edilmiştir.