Palas Kilimi/ Câcim Dokumacılığı

El dokumalı mefruşat çeşitlerinden olan ve "Câcim" olarak bilinen palas kilimi, pürüzsüz olduğu için önlü arkalı kullanılabilen bir çeşit palastan dokulan kilimdir.  Cacim Dokumacılığı çok eskiden köylüler, göçebe ve aşiret tarifelerin hayatında önemli bir yeri olan İran'ın en yaygın olan geleneksel el sanatlarından biridir. Ana maddesinin yün olduğu cacim veya palas kiliminin dokusu oldukça kilime benzemektedir. Aralarındaki tek fark cacimin dört ayrı tahtada dokuIması, daha sonra bu dört parçanın birbiriyle dikilerek birleştirilmesidir.

Cacim ince ve renkli yün veya pamuk ya da ikisini karışımı olan ipliklerle dokulur. İran göçebeleri onu bir mefruşat olarak kullandıklarına ilaveten soğuktan korunmak için yorgan olarak da kullanırlar. Ayrıca göç ettikleri sırada eşyalarını bağlamak ve taşımak için ondan faydalanırlar. Eskiden altında mangal üstünde yatak olan kürsüler üzerine serilen en uygun kaplamaydı. Köylerde ve şehirlerde bile en meşhur palas kilimi, çizgili renkleri ve çizgilerin içindeki eşkenar dörtgen nakışlarıyla Çiçkele Câcimi olarak bilinmekteydi.

İran'ın hemen hemen bütün köylerinde Cacim dokumacılığı yaygındır. Köylüler eskiden alışkın oldukları üzere yaz kış demeden kulübelerinin etrafındaki açık alanlar veya köyün meydanı ya da mümkün olduğu her yerde Cacimlerini dokurlar.

Cacimlerin arasındaki tek fark onların renk ve nakış kombinasyonları ve kallanılan ipliklerin inceliği ve kalınlığıdır. Cacim Dokumacılığının en yaygın olduğu bölgeler Mazenderan, Doğu Azerbaycan, Erdebil, Kirmanşah, Kürdistan, Hemedan, Luristan ve Fars bölgeleridir. Urâmân ve Selâs-i Baba Cani köylerinde kadınlar tarafından eşi benzeri ender bulunan çeşitli nakışlı ve  iplikleri kaliteli olan cacimler dokulur.

Bazen sıcak bir kıyafet yerinde kullanılan cacim, bazı köylü ailelerde yeni gelinlerin çeyizi olarak da onlara hediye edilir ve yıllarca değerli bir yadigar olarak ailelerde korunur.