Göğüse Vurma Geleneği

Dini bir gelenek olan ve İmam Hüseyin'in şehadeti için yas grupları tarafından matem göstergesi olarak yapılan Göğüse Vurma merasimi her yıl İmam Hüseyin'in şehit olduğu ay olan Muharrem ayı boyunca Camiler ve tekkelerde düzenlenmektedir.

Geçmişte Körfez bölgesinde yaşayan Arap asıllı İranlılar arasında yaygın olan bu gelenek sonraları İran'ın her tarafına yayılarak devam etmiştir.

İmam Hüseyinin şehadetiyle sonuçlanan ve onun ailesiyle birlikte Kerbela Olayında yaşadığı facia ve dehşete karşı gösterilen üzüntü ve matemin göstergesi olan Göğüse vurma ritüeli, genelde özel ağıtlar ve ilâhilerin matemli gruplar tarafından çarşıda, mahalleler ve sokaklarda yürürken ve göğüse vururken okunmasıyla birlikte yapılır.

Bu tür matem gösterme şekli yani göğüse vurarak ağıtlarla birlikte ağlaşmak tarzına benzer yas tutma ritüeli, Siyavuş'un Matemi Ritüeli olarak bilinen İranlı Pehlivan, Siyavuş'un mateminde de yapıldığı gibi Hristiyanlığın başlangıç dönemlerinde de görülmüştür.

Bu şekilde dini yas tutma geleneği, h. 4. y.yılın ikinci yarısında Deylemi hanedanı padişahı, Azadüddevle'nin döneminden başlayarak Safevi'ler döneminde geliştirilmiş hale geldi. Bu gelenek Kaçar hanedanı döneminde daha gösterişli bir şekilde hem de tüm caddelerde yapılarak yaygınlaştı.

Tahran'da da çok eskilerden beri  göğüse vuran gruplar gündüzleri nakkare çalarak, müzik eşliğinde alem ve bayrak, geceleri ise petrol veya yağ lambası, alem, gerdek odası süslemeleri ve meşalelerden oluşan büyük bir sini ellerinde tutarak yola koyulup ahengin ağıtlar ve ilahiler okuyarak göğüslerine vururlar.

İran'ın kuzey batısındaki bölgelerde özellikle Azerbaycan bölgesinde göğüse vuranların büyük gruplar halinde çarşıya çıkmaları oldukça yaygın bir şekilde görülen bir gelenektir. İran'ın Huzistan ve Buşehir gibi güney bölgelerinde ise, yaslı gruplar oluşturdukları iç içe olan halkalar şeklinde bir yerde durup sol elleriyle sol taraflarındaki kişinin belini tutup, sağ elleriyle de göğüse vurarak İmam Hüseyin'in yasını tutarlar.