Dîvân-ı Kebir

Dîvân-ı Şems ve Dîvân-ı Şems- i Tebrizi olarak da bilinen Dîvân-ı Kebîr, Mevlana Celaleddin Muhammed (h.586-652/m.1207-1273)in gazelleri ve rubailerinden oluşan divanıdır. Bu divan'ın Şems adıyla bilinmesinin nedeni, Mevlana'nın, gazellerinin sonunda çoğunlukla Şemseddin Tebrizi'nin adını "Şems" veya "Şemeddin" şeklinde mahlas edinmesidir..Her ne kadar bazı gazellerde "Suskun Şair" veya "Suskun" mahlaslarını, bazen de "Salahaddin"in adını mahlas olarak seçmiş olsa da.

Geçmiştekiler tarafından beyit sayısının yaklaşık 30 bin beyit olarak bildirilmiş olduğu bu divan'nın el yazmalı nüshaları 40 ila 50 bin beyitten, basılmış hali 50 bin beyitten oluşmuştur. Bu beyitlerin bazısının "Şems-i Maşıki" adlı başka bir şaire ait olduğunu da göz ardı etmemek gerekir.

Bediuzzaman Füruzanfer ş.1337-1345/m.1958-1966 yılları arasında bu divandaki gazellerin 36360 beytini el yazmalı nüshalarıyla karşılaştırarak tashih edip güzel bir baskı ortaya çıkarmıştır.

İçinde nadiren Arapça ve Türkçe beyitlerin bulunduğu gazellerinin  büyük bir kısmının Farsça olduğu Dîvân-ı Şems'de, sözcüklerin yayılımı ve çeşitliliği Mevlana'nın kullandığı tabirler ve kasdettiği manaların genişliğinden kaynaklanmaktadır.

Bu divan'daki yeni tabirler, kalıplar ve terkipler diğer divanlarda ender bulunulacak kadar bedî ve muazzamdır. Betimlemeler, imajlar ve şairin