Minyatür Resim Sanatı

Minimal resim ve ressamcılık anlamına gelen Minyatür Sanatı, İran'daki tarihi süreci uzak geçmişlere ve İslam Öncesi dönemlere dayanmaktadır. Ancak İranlıların h.3. y.yıIda Abbasilerin Sarayına girebildikten Sonra İran Resim Sanatı'nın geçirdiği bir dönem durgunluktan sonra yeniden canlandığı söylenebilir.

İran Minyatürü aslında İslam'dan öncesine ait bir sanat dalıdır.Ancak sonraları irfan ve islami anlayışla hemhal oldu ve ilahî tecellilerin ortaya çıkması için bir yola dönüştü.

Abbasiler döneminde oldukça nefis minyatür eserleri üretildi. Fakat maalesef bu eserlerin oldukça büyük bir kısmı h. 7. ve 8. y.yıllardaki Moğol saldırıları sırasında yok edildi.

Ülkenin durumunda kısmen bir huzurun temin edildiği İlhanlılar döneminde sanat gelişimi yönünde birtakım adımlar atıldı. O girişimlerden biri Rub'-ı Reşidi İmaretinin, dönemin başkenti olan Tebriz şehrinde inşa edilmesiydi. Bu imaret sonraları sanatçılar, ressamlar, hattatlar, edebiyatçılar ve bilim adamlarının yeteneklerinin ortaya çıkması için uygun bir mekan haline geldi. Rub'-ı Reşidi İmaretinde ayrıca hat sanatı nüshalarını üretmek ve onları süslemek için birkaç atölye de bulunmaktaydı.

İhanlılar döneminde Minyatür Sanatı'nda Tebriz Üslubu gelişiminin zirvesine ulaştı ve bu üslupta yaratılmış olan- üzerinde minyatür resimlerinin işlendiği-  Firdevsi'nin Şehnamesi gibi güzide minyatür eserler ortaya çıktı.

Zaman geçtikçe İran Minyatür Sanatı pek çok değişime uğradı ve çeşitli üsluplar kendilerine özgü özelliklerle şekillenmeye başladı. Şiraz Üslubu, Herat Üslubu, Tebriz Üslubu, Kazrin Üslubu ve İsfahan Üslubu o üslupların birkaç örneğidir.